Waar Tacocat op het dit jaar verschenen
'NVM' hun erg vlot in het oor liggende poppunk spannend weet te
houden door een aanzienlijke diversiteit aan invloeden binnen te
laten sijpelen, komt het viertal uit Seattle op hun debuutlangspeler
behoorlijk wat rauwer uit de hoek. Hoewel 'Shame spiral' reeds een
aantal nummers herbergt die getuigen van Tacocats hitgevoelige
potentieel, wordt op dit album iets minder expliciet gezocht naar de
perfect melodieuze zanglijn, wat niet wegneemt dat het gros van de
songs uitermate catchy doorkomt, zij het dikwijls op een eerder
sloganeske wijze.
Zoals 'TSS' bewijst worden Eric
Randalls rechttoe rechtaan punkrockriffs vaak monotoon omkadert, wat
met zijn dokkerende vaart voor een aanstekelijke energie-opstoot
zorgt. Onder meer het robuuste basspel op 'Annual violation' geven
sterke riot girrrl invloeden prijs, terwijl 'Bike party' en het
provocatieve 'UTI' dan weer dicht aanleunen bij het vroege werk van
Black Flag. De nummers klokken slechts een paar keer nipt op drie
minuten af, maar halen doorgaans de twee minutengrens niet, en het
geheel is gezegend met een onmiskenbaar lo-fi gevoel, extra in de
verf gezet door het sporadisch opduiken van een laagdrempelige kazoo.
De onlangs tot de Hardly Art-stal
toegetreden band kan zich het ene moment verliezen in een haast
kinderlijke euforie, om even later weer volop met de voeten op de
grond maatschappijkritisch in de aanval te trekken. Uit 'Shame
spiral' spreekt het garagegevoel van een aantal gelijkgestemde
geesten die samen aan het pad timmeren, en ondertussen niet vergeten
zich tegelijkertijd flink te amuseren.
Tacocat toert momenteel (voor het
eerst) door Europa. Dit brengt hen volgende dinsdag (04.11) naar het
Gentse Café Video; zeker de moeite waard om eens binnen te springen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten